مدیرعامل شرکت توزیع نیروی برق گلستان از تعدیل روشنایی و خاموش کردن ۱۱ هزارو ۸۹۱ چراغ روشنایی معابر با هدف کاهش مصرف برق طی دوماهه پاییز خبر داد.

علی اکبر نصیری افزود: خاموشی چراغ‌های معابر به صورت یک درمیان و در معابر اصلی شهری و جاده‌ها اجرا می‌شود و چراغ‌های روشنایی محلات شامل این طرح نمی‌باشد. با اجرای این طرح حدود هزارو ۷۹۳ کیلووات در بار شبکه صرفه جویی می‌شود.

وی اظهارداشت: این طرح همزمان با سایر نقاط کشور در استان اجرا شده که تلاش می‌شود با تعدیل روشنایی معابر درون شهری مصرف برق در روزهای سرد کاهش یابد.

 وی اضافه کرد: افزایش سرما در اکثر مناطق کشور منجر به افزایش مصرف گاز و محدودیت در تأمین سوخت نیروگاههای کشور شده است. درصورتی که مشترکین 10 درصد از مصرف برق خود را کاهش دهند مشکلی بابت تأمین برق وجود نخواهد داشت.

مدیرعامل شرکت توزیع نیروی برق گلستان هدف از اجرای این طرح را صرفه جویی در مصرف برق و کاهش تولید نیروگاهها عنوان کرد و افزود: به دنبال کاهش دمای هوا و افزایش مصرف حامل‌های انرژی برای گرمایش منازل در اکثر نقاط کشور، طرح‌های متعددی در سراسر کشور اجرا شد که تعدیل چراغ‌های روشنایی معابردرون و برون شهری یکی از این طرح‌های اجرا شده است.

نصیری یادآورشد: با توجه به افزایش مصرف انرژی کشور به دلیل کاهش دمای هوا، ضروری است مشترکان با رعایت اصول بهره وری انرژی و جلوگیری از مصارف مازاد، همراه خدمتگزاران خود در بخش تأمین انرژی برق باشند.

ادامه از صفحه یک:

نیروگاه، تونل انتقال آب و … به کارهایی زیربنایی مانند احیا قنوات، تغذیه آب‌خوان‌ها، بهبود کیفیت هوا، به‌نژادی در ارقام گیاهی و جانوری و… ترجیح می‌دهد، زیرا کارهای دوم به اندازه کارهای اول دهان‌پرکُن و تضمین‌کننده «رأی» یا «حکم انتصاب» نیستند. سینی‌ساز تأکید کرد: آنچه در اصفهان و قبل از آن در خوزستان بروز پیدا کرد یک «بحران مدیریتی» در آب است و تکرار آن در سایر مناطق کشور نیز به‌هیچ‌وجه دور از انتظار نیست. وی ادامه داد: این مناقشات از آنجا نشأت گرفته که متأسفانه با اعمال سیاست‌های غلط مدیریتی در کشور، به مردم این باور و اعتقاد القا شده که اگر خودشان به تنهایی یا با کمک مسئولین محلی و منطقه‌ای‌شان، از خوان منابع طبیعی کشور برای خود زودتر سهمی بر ندارند، حتماً این سفره توسط افراد مشابه دیگر در سایر نقاط هم‌جوار برچیده خواهد شد. این وضعیت اسف‌بار که در مقام تشبیه چیزی از تلاشی دیوانه‌وار در راستای سوراخ کردن کشتی زیر پای همهٔ مملکت کم ندارد، زاییده دو اتفاق تاریخی در کشور است. نخست اصلاحات ارضی و دوم دستورالعمل استانی شدن مدیریت منابع آب کشور. سینی‌ساز در تشریح عوامل ذکر شده گفت: در اصلاحات ارضی (یا به طور صحیح‌تر، اصول انقلاب سفید که از دهه ۴۰ با اصلاحات ارضی آغاز شد)، اختیارات مدیریتی بر آب و سایر اقسام منابع طبیعی از مردم گرفته و در دولت متمرکز شد.

وی ادامه داد: همین امر کفایت می‌کرد که مدیر جدید (دولت) که به اندازه مدیران قدیم، تجربه کافی در اداره منابع طبیعی کشور نداشت و همزمان آلوده به فساد اداری و دیوان‌سالاری‌های عریض و طویل بود، تصمیماتی به دور از عقلانیت و به دور از عدالت اجتماعی در مدیریت آب اخذ کند که موجبات برافروخته شدن انگیزه تقابل‌جویی از سوی مردم فراهم آید. وی گفت: مردمی که تا پیش از آن صیانت از منابع طبیعی را دغدغه خود می‌دانستند، بابت عصبانیت و سرخوردگی ناشی از الصاق برچسب‌هایی از جنس «بهره‌بردار غیرمجاز» و «عنصر مخرب محیط‌زیست» از سوی مدیر جدید، آرام‌آرام تبدیل به افرادی شدند که تنها راه چاره را در تقابل‌جویی با دولت و زنده کردن امکاناتی دیدند که جز حقوق اولیه خود می‌پنداشتند. امکاناتی که اگر مردم خود برای تصاحب و فراهم آوردن آن اقدام نمی‌کردند، دولت آن را به بخش‌های دولتی زیرمجموعه خود یا به افراد دارای رانت ارتباط با دولت می‌داد و آنها محروم می‌ماندند. منابع آب‌های زیرزمینی، مصداق بارز امکانات یادشده است.

سینی‌ساز با اشاره به عامل دوم اظهار داشت: چهل سال بعد و در دهه هشتاد، ضربه مهلک دوم بر پیکره آب کشور وارد آمد. جایی که به موجب لایحه دولت و تصویب مجلس، تقسیمات مدیریت آب کشور از مرزهای مبتنی بر حوضه‌های آبریز (یا به قول عده‌ای دیگر حوضه‌های آبخیز) به مرزهای سیاسی و منطبق بر استان‌ها تغییر پیدا کرد. این اتفاق، اگرچه در ظاهر آنچنان وحشتناک به‌نظر نمی‌آید و شاید حتی نوید چالاکی و پویایی تصمیم‌گیری در مدیریت آب کشور را القا کند، اما باعث سرایت پیدا کردن بیماری «رقابت منفی» توضیح داده شده پس از اصلاحات ارضی، از مردم به مسئولین و مقامات منطقه‌ای نیز شد. مسئول واحد بالادست تا پایین‌دست منابع آب یک حوضه آبریز تبدیل به دو یا سه مسئول شده بود که بر سر همان منابع آب با یکدیگر رقابت می‌کردند و هرکدام ارتقا درجه و سطح کفایت و لیاقت مدیریتی و سیاسی خود در نظر مردم منطقه خود را به حجم آب تصرف‌کرده یا به عبارتی میزان پروژه‌های اقتصادی و اشتغال ایجاد شده می‌دیدند.

این کارشناس منابع آب در ادامه گفت: راهکارهای که در حال حاضر ارائه می‌شود عموماً ماحصل تحلیل شرایط و ریشه‌یابی علل بروز وضع موجود است. اگر تحلیل درستی از چرایی آنچه تاکنون به وقوع پیوسته، صورت نگیرد، راهکارها ممکن است گاهی نه‌تنها راهگشا نباشند، بلکه خود تبدیل به آخرین حلقه از سلسله معضلات و مشکلات شوند. در نظام مدیریت تماماً دولتی آب کشور که پس از اصلاحات ارضی پایه‌ریزی شد، همواره یکی از آسان‌ترین گزاره‌ها برای توجیه وضعیت توسط مدیران، گزاره‌هایی از جنس «مردم مقصرند!» بوده است.

وی افزود: این مردم گاهی کشاورزان‌اند، گاهی دامداران؛ یک روز صیادان‌اند و روز دیگر کارگران. آنچه در این بین معمولاً هیچگاه اتفاق نمی‌افتد، زدن یک سوزن به خود توسط مسئولین است. راهکارهایی که برای حل چالش‌های آبی حوضه زاینده‌رود مطرح می‌شود، عموماً متأثر از عدم تحلیل درست ریشه‌ها و بعضاً دارای رنگ‌وبوی جوالدوز زدن به مردم و مقصر جلوه دادن آن‌هاست. اینکه برای رفع مشکلات آبی اصفهان، به منابع آب مناطق دیگر دست‌اندازی شود و آب به اصفهان منتقل شود، هرچند که آب انتقال یافته از دریا شیرین شده و آورده شود، باز هم در راستای افزودن بر حلقه‌های زنجیره مشکلات و معضلات است. سینی‌ساز با بیان اینکه پیامد انتقال آب از سرشاخه‌های کارون یا از دریا یا از هر جای دیگر بارگذاری جمعیت بیشتر در اصفهان و سایر دشت‌های فلات خشک مرکز کشور را به همراه خواهد داشت، افزود: این جمعیت بیشتر در آینده‌ای نه‌چندان دور، نیاز بیشتری به توسعه بهداشت، صنعت، کشاورزی و … خواهند داشت و همه اینها یعنی نیاز آب بیشتر و بیشتر! درحالی‌که اگر از اول، قطب‌های جمعیتی را در مناطق دارای استعداد آبی قرار می‌دادیم و توسعه پیدا نکردن مناطق خشک و نیمه‌بیابانی مانند اصفهان، به‌مثابه لکه ننگی بر دامن مسئولین این استان تلقی و تعبیر نمی‌شد، امروز وارد چنین دومینو و دور باطل «انتقال آب بیشتر - مهاجرت بیشتر» نمی‌شدیم.

«مطالبه گری حق آبه های اصفهان، نهضت به حقی است که تا هرزمان ادامه داشته باشد سایرهموطنان نیز از آن حمایت می‌کنند». این صحبت رمضانعلی سنگدوینی نماینده استان گلستان، آق قلا و گرگان است که درگفتگو با ما مطرح کرد. به گفته او نباید صدای عدالت خواهی مردم از جمله شهروندان و کشاورزان اصفهان سرکوب شود.

این عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی صحبتهایش را اینگونه ادامه داد: همه ایران از شهروندان اصفهان و کشاورزانش حمایت می‌کنند زیرا آن‌ها به دنبال سهم و حق آبه از دست رفتشان هستند. مردم مطالبه گری کردند. حقشان را خواستند. نباید بهانه به دست دشمن بدهیم. نباید طوری مطالبه گری مردم را پاسخ بدهیم که آن طرفی‌ها بگویند در ایران اغتشاش شده و مردم ریخته‌اند وسط خیابان.

وی ادامه داد: مردم روز اول که آمدند وسط زاینده رود راحت حرفشان را زدند با سرود جمهوری اسلامی هم شروع شد. خواسته‌هایشان را گفتند. قبل از آن هم ویدیویی را دیده بودم که با وزیر نیروجلسه داشتند و خیلی خوب مطالبه گری انجام دادند.

از او پرسیدیم" کمیسیون انرژی مجلس یازدهم، به سهم خود چه راهکاری را برای حل مشکلات آبی اصفهان و سه استان دیگر پیشنهاد می‌دهد؟"، پاسخ داد: این معضل راه دارد. باید بنشینیم سرمایه گذاران را جمع کنیم. نمی‌شود که مدام بگوئیم آب نداریم و مردم به جان هم بیفتند. آب داریم و باید درست برنامه ریزی کنیم و از این مسیرخارج نشویم و نگذاریم مردم به جان هم بیفتند.

سنگدوینی توضیح داد: کشورهای حوزه‌های خلیج فارس را ببینید. این‌ها دارند آب را می‌برند، شیرین می‌کنند برای آب شرب و کشاورزیشان. خب چرا ما انجام نمی‌دهیم؟ یکی از پروژه‌های بسیار مهم دریای خزر به خلیج فارس است. ما این همه آب درکشور داریم خب شیرین کنید تا مردم استفاده کنند.

عضو کمیسیون انرژی مجلس یازدهم به وعده‌هایی که پیش از این داده شده اشاره کرد و گفت: از دولت قبل و قبل تراین قول داده شده بود که مشکل این 4 استان یعنی اصفهان، یزد، چهارمحال و خوزستان حل شود ولی عملاً محقق نشد. به نظرمن آقای رئیسی به عنوان رئیس دولت باید یکی از الویتهایش برای اصفهان و سه استان دیگر، همین مساله می‌بود.

وی ادامه داد: وقتی ده روز قبل وزیر دارد می‌رود اصفهان، یا باید پیش بینی می‌کردند که مردم جمع شوند یا پیش بینی نمی‌کردند. لذا باید درهمان جلسه دیدار وزیر با کشاورزان مساله را حل و فصل می‌کردند. وزیر باید همان روز با استاندار و مجمع نمایندگان چهار استان می نشست و به راهکاری درست و درمان می‌رسیدند. همان روز باید به کشاورزان می‌گفتند یا" فعلاً آب نداریم و دوسه سال فرصت بدهید تا مشکل را حل کنیم و خسارت شما را هم می‌دهیم" یا اینکه برای حل آن تصمیمی قاطع می‌گرفتند.

این نماینده استان گلستان به اتفاقات اخیر پس از تجمع نیز اشاره کرد و اظهار داشت: چرا باید به اینجا کشیده شود؟ نباید آن مطالبه گری که زبان زد شده بود را به این مسیر می‌کشاندند. آن کشاورزی که می‌گوید قبلاً آب داشتیم کشاورزی می‌کردیم زندگیمان را می‌چرخاندیم رزق و روزی بچه‌هایمان از همین حاصل می‌شد، الان تکلیف چیست؟ ومردم هم از او حمایت می‌کنند، نباید جوابش به گونه‌ای جز به ملایمت باشد.

وی اضافه کرد: ضمناً از آقایان سوالی دارم" وقتی کشور آب دارد چرا برای باز کردن گره به وجود آمده کاری نمی‌کنید؟ چرا مردم را به جان هم می‌اندازید؟". مگر یکی از معضلات ما خشکسالی نیست؟ خب با این روش حل شدنی است چرا انجام نمی‌دهند؟ تا جایی که می‌توانیم باید مشکل مردم را حل کنیم نه اینکه برایشان معضل سازی کنیم. تا مردم اعتماد کنند و دلسرد نشوند. قولی ندهیم که باعث بی اعتمادی مردم بشود و بیشتر عصبانی شوند. سنگدوینی خاطرنشان کرد: همین موضوع الان دارد دربعضی از استان‌های دیگر اتفاق می افتد. در همین استان‌های شمالی هم مردم آب شرب ندارند ومعترضند. دولت باید برود وسط مردم و مشکلاتشان را جویا شویم. حالا هم که خودشان آمده‌اند، حقشان رفتاری جز ملاطفت و نرمش نیست.

بنیانگذارصرافی ارز دیجیتال FTX، سام بنکمن - فرید (Sam Bankman-Fried) نسبت به آینده سولانا (SOL) بسیارخوش‌بین است. او معتقد است که سولانا این پتانسیل را دارد که به سطح پذیرش انبوه بیت کوین (BTC) برسد. بنکمن-فرید افزود که ارز دیجیتال اولانچ (AVAX) نیز پتانسیل صعود به قله‌های بالاتر را دارد. به عقیده بنکمن-فرید، سولانا از اتریوم (ETH) نیز بهتر است؛ چون یکی از معدود بلاکچین‌هایی است که برای پذیرش انبوه برنامه دارد. بنیانگذار ۲۹ ساله صرافی FTX در گفتگوی اخیر خود اظهارداشت که در چند سال آینده شاهد افزایش پذیرش ارزهای دیجیتال از سوی سازمان‌ها خواهیم بود و در این میان، احتمال بقا و موفقیت پروژه‌های با دنبال‌کننده‌های وفادار و موارد استفاده مهم، بالاتر است. پروژه‌های با بازدهی بالا، مانندمیم کوین‌ها نیز اغلب به سختی از بین می‌روند. به گفته بنکمن-فرید، چنین پروژه‌هایی حتی در بازارهای نزولی نیز از سوی اعضای جامعه خود حمایت خواهند شد. بنکمن-فرید معتقد است که سولانا می‌تواند بیت کوین بعدی باشد و این احتمال وجود دارد که به زودی شاهد پذیرش انبوه آن باشیم. به گفته بنکمن-فرید، سولانا یک نقشه راه قابل‌قبول برای مقیاس‌بندی میلیون‌ها تراکنش در ثانیه دارد و همین موضوع، مهم‌ترین شاخص این پروژه است. او تاکید کرد که فناوری اصلی هربلاکچین، چیزی است که به سختی قابل‌بازنگری است. وی معتقد است که سولانا در آینده می‌تواند میزبان برنامه‌های دیفای بیشتری باشد. بنکمن-فرید افزود که ارزش بازار سولانا می‌تواند از ارزش بازار اتریوم نیز فراتر رود. به گفته بنکمن-فرید، سولانا بسیاری از مشکلات اتریوم، از جمله کارمزدهای گس بالا و نرخ‌های پایین تراکنش را رفع کرده است. به همین دلیل است که بسیاری، این شبکه را «قاتل اتریوم» می‌نامند. درنهایت، بنکمن-فرید افزود که ازلحاظ مقیاس‌پذیری، درحال حاضربلاکچین‌های زیادی قابل‌مقایسه با سولانا نیستند.

منبع: رمزارزنیوز